اثرات آب آبیاری بر سلامت گیاهان

برخی از ترکیبات شیمیایی موجود در آب می‌توانند به‌طور مستقیم بر سلامت و بهره‌وری گیاهان تأثیر بگذارند. منابع آب می‌توانند حاوی عناصر پرمصرف و کم‌مصرف باشند. اگر این مواد مغذی در غلظت‌های کافی وجود نداشته باشند، ممکن است در م دیریت کشاورزی نیاز به استفاده از کود، به‌عنوان منابع غذایی مکمل، وجود داشته باشد. برخی از ترکیبات نیز در صورت وجود، برای گیاهان سمی هستند. یون‌هایی مانند کلرید و سدیم می‌توانند به‌طور مستقیم باعث ایجاد سمیت در ریشه و برگ شوند؛ در حالی که یون‌های دیگر (مانند بور)، پس از جذب غیرفعال از آب و با تجمع در بافت گیاه، سمی می‌شوند.

اثرات آب آبیاری بر خاک

آب همچنین می‌تواند بر خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک و در نهایت بر سلامت گیاه تأثیر بگذارد. به‌عنوان مثال، آبی که سدیم بالایی دارد، می‌تواند باعث پراکندگی خاک شود. ذرات پراکنده خاک در نزدیکی یکدیگر قرار می‌گیرند و می‌توانند منجر به کاهش نفوذپذیری و تخلخل خاک شوند. خاک‌های پراکنده بیشتر مستعد متراکم شدن هستند. از طرفی، گرفتگی و مسدودشدگی حفرات خاک می‌تواند تبادل گاز، ظرفیت نگهداری آب و فعالیت میکروارگانیسم‌ها را کاهش دهد. همچنین، نفوذ ریشه برخی از گیاهان در خاک‌های فشرده با مشکل روبه‌رو است.

 اثرات آب آبیاری بر عملکرد سیستم آبیاری

کیفیت بد آب می‌تواند کارایی سیستم‌های آبیاری را کاهش دهد. لوله‌های سربی در سیستم‌های آبیاری قدیمی ممکن است به‌دلیل وجود آهن در آب، دچار خوردگی شوند و همچنین آب با pH پایین (اسیدی) ممکن است باعث خوردگی اجزای سیستم‌های آبیاری شود. در صورتی که آب آبیاری، حاوی غلظت متوسط تا زیاد بی‌کربنات باشد، می‌تواند باعث ایجاد رسوب آهک در سیستم آبیاری گردد. در واقع، بی‌کربنات‌ها با منیزیم و کلسیم متصل می‌شوند و در آب ته‌نشین می‌‌گردند و رسوب آهک را تشکیل می‌دهند. رسوب آهک می‌تواند روی دیواره‌های داخلی لوله‌ها جمع شود و نازل‌های سمپاش را مسدود کند.